17 tot en met 22 januari 2022

Goedemorgen,

Ik voel mij niet zo best de afgelopen dagen. Vlak voor het weekend had ik een traumasessie en die was nogal intens. Alles rammelt van binnen. Ik kan geen woorden geven aan wat ik de afgelopen dagen voel en loop daardoor helemaal vast. Volgens mijn psychiater komt dit omdat we met trauma’s en de bijbehorende gevoelens bezig zijn die uit een tijd komen waar ik nog geen woorden kon geven aan mijn emoties. Eind van de dag hebben we een beeldbelafspraak en gelukkig maar, want ik weet op dit moment niet eens hoe ik de avond moet halen.

Na een tijd op de rand van mijn bed te hebben gezeten, is het toch gelukt mij aan te kleden en beneden te zitten. Ik zet de livestream van Big Brother aan. Een beetje geluid om mijzelf te proberen een beetje in het hier en nu te krijgen.

De kerstboom heb ik trouwens afgelopen weekend weer opgeruimd.

In de eetkamer gaat het bouwen ook rustig door.

We lijken inmiddels wel op een professioneel bouwbedrijf.

Dochter heeft het koud, dus eet ze een ijsje bij de houtkachel. Logisch. Op deze slechte dagen is het zo fijn als ik alleen al gewoon naar haar kan kijken. Wij kunnen heel goed samen zwijgend in een ruimte zitten en toch verbonden zijn. Wij hebben niet altijd woorden nodig.

Gelukkig wordt het altijd vanzelf weer avond en mag ik weer naar bed.

Maar helaas begint de dag vandaag met migraine. Ik kan vandaag alleen niet mijn bed in, want ik heb een afspraak met de tandarts. Mijn brug moet vandaag ingeleverd en opnieuw gemaakt worden.

Normaal ben ik altijd wel blij met een beetje zon. Maar mijn hoofd vandaag duidelijk niet.

Klaar voor vandaag bij de tandarts. Dit heet nou, lachen als een boer zonder kiezen. Donderdag mag ik mijn brug weer ophalen.

Dus de aankomende dagen eten we vooral heel veel soep.

Het maakt Zaagmans niet uit wat we eten, als we maar eten.

Helaas nog steeds migraine, maar niet zo heel pijnlijk dat ik ook echt plat op bed moet liggen.

Ik trek mijn paarse Teletubbie-pak aan en hoop dat ik vandaag de deur niet open hoef te doen.

Mijn bed maak ik toch maar op. Ik probeer het liefst zo lang mogelijk uit bed te blijven.

Ik ga maar eens wat koekjes bakken.

Met gezelschap van Dochter.

Ze zien er een beetje raar uit op de foto, maar in het echt zijn ze heel lekker en best knap. Sinaasappelkoekjes met jam.

Zaagmans wil de koekjes eigenlijk niet delen met Dochter.

Maar er is nog meer dan voldoende voor hem.

En daar is hij blij mee.

Goedemorgen, wij vertrekken alweer vroeg naar het midden van het land.

Ik heb vandaag weer een traumasessie. Zo aan de lucht te zien, belooft het wel een zonnige dag te worden.

Waarom worden de wachtkamers niet wat gezelliger gemaakt?

Na mijn sessie ben ik op, af, moe, kapot en klaar.

Na een onrustige nacht ga ik lekker rommelen met de bloemen die Zaagmans gisteren op de markt haalde.

Zaagmans puzzelt met tegels.

En Meneer T vindt het helemaal prima zo.

Tussen het klussen en rommelen door moeten we natuurlijk ook wel een beetje wandelen.

Hup, hup.

Heel gezellig weer is het niet vandaag, maar gelukkig brandt er altijd wel ergens een gezellig lampje.

Ik bak een ontbijtkoek en ga daarna meteen een maaltijd bouwen.

Dochter komt gezellig langs voor een kopje thee en een lekker stukje koek. Daarna is het tijd om lekker te slapen.

Truste!

 

 

Share

6 gedachtes over “17 tot en met 22 januari 2022”

  1. Wat fijn dat je weer aan het ploggen ben. Ik geniet van je verhalen, van de verbouwing en gewoon van de verhalen van je dagelijkse leven. Heb je ‘verhalen’ gemist en al ken ik je verder alleen maar vanaf ‘hier’, ik maakte me wel zorgen dat ik niets van je hoorde.
    Je verleden is dramatisch en dat speelt nog een enorme rol in je leven nu. En dan die migraine. Jeetje, 20 van de 30 dagen. Wat afgrijselijk. Heb alleen maar meer bewondering voor je dat je dan toch weer aan het ploggen ben geslagen.
    Gelukkig heb je geliefden om je heen en zelfs ook al je dochter bij je om de hoek. Heel veel sterkte met alles!

    1. Dankjewel voor je lieve woorden en je meeleven. Ik miste het heel erg dat ik amper foto’s had van vorig jaar, ook al ging het slecht met mij. Het maken van foto’s dwingt mij te kijken naar wat er nog wel is. Daarnaast geeft het mij houvast op heel slechte dagen om mijn eigen plogs terug te lezen en te kunnen zien, dat ik toen ook probeerde door te gaan ook al voelde ik mij heel slecht. Ondanks alle nare dingen bof ik inderdaad heel erg met Dochter en Zaagmans. Maar dit soort reactie’s geven ook heel veel steun. Dankjewel.

  2. Je bent er weer! Zo vaak gekeken op je site en me zorgen gemaakt over hoe het met je zou gaan. Ik miste je verhalen en foto’s. Heftig om te lezen hoe zwaar je het hebt en hebt gehad. Ik hoop heel erg dat die intensieve therapie uiteindelijk tot resultaat heeft dat je leven wat lichter zal worden. Wat zou ik je dat gunnen❤️

    Wat ziet jullie huis er prachtig uit, echt veel aan gebeurd. Mooi zeg!

Laat een antwoord achter aan wendy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *