1 januari 2023 Kleine update.

De laatste maanden kreeg ik meermaals de vraag hoe het met mij gaat.
Het lukte mij niet om mij er toe te zetten deze vragen te beantwoorden.
De storm in mijn hoofd gaat te hard, de uitzichtloosheid is te groot en de wil om nog verder te gaan is te klein. Ik kan op dit moment niet uitleggen wat er aan de hand is, omdat het veel te pijnlijk is en zoals ik er nu in sta, nooit een goed einde zal kennen. Laat ik er geen vaag verhaal van maken, dat is nooit mijn manier van delen geweest. Maar omdat het zo pijnlijk is en ik voor mijn eigen gevoel van veiligheid er wel vaag over moet blijven, heb ik besloten te stoppen met ploggen. Verder lezen 1 januari 2023 Kleine update.

Share

6 april 2022 Wie vraagt het mij?

De ochtenden thuis zijn een ramp. Al uren voordat de wekker gaat loop ik rondjes door m’n slaapkamer. Kokhalzend, huilend, biddend. De angst om naar beneden te gaan is zo groot. Wat kan ik verwachten? Staat m’n brood al klaar op tafel met een kookwekker of staat het al in de koude donkere schuur? Al het gal wat ik uitspuug, krijg ik dat op tijd weggespoeld? Of wordt er een bak onder m’n neus geduwd zodat het weer terug m’n keel in wordt gelepeld. Krijg ik gewoon een paar losse klappen? Of loopt het zo uit de hand dat het ook bloedt.  Verder lezen 6 april 2022 Wie vraagt het mij?

Share

1 april 2022 In een andere straat

De afgelopen maanden waren erg zwaar en de therapie ging erg moeizaam. De overvloed aan nare beelden en de nachten vol met nachtmerries en de vele migraine dagen maakte dat ik uitgeput raakte. Ik begon steeds meer kalmerende tabletten te gebruiken om mijzelf de dag door te helpen. Alleen daar werd de werking ook steeds minder van. Mijn psychiater vond het tijd voor een ander middel. Topiramaat. Dit zou ervoor zorgen dat de beelden en herbelevingen minder zouden worden en het zou ook een positief effect hebben op migraine. Fijn. Dan kon ik eindelijk na vier, bijna vijf jaar Haldol af gaan bouwen. Verder lezen 1 april 2022 In een andere straat

Share

24 februari 2022 Ik sla het licht uit je ogen.

Er waren een paar snoepjes gestolen uit de keukenla. Er waren een paar guldens gestolen die los door het huis lagen. Ik had dat gedaan. Ik had die dropjes gepakt om mee naar buiten te nemen en te delen. Ik had die paar gulden gestolen omdat ik zo graag naar de kermis wilde, maar waarvan ik wist dat ik daar nooit aan mee mocht doen. Ik wilde er ook zo graag bijhoren. Ik wilde niet mijn broertjes van school halen om vervolgens naar boven te worden gestuurd en alleen in de poort buiten te mogen spelen… daar waar nooit iemand was. Verder lezen 24 februari 2022 Ik sla het licht uit je ogen.

Share

11 februari 2022 Alles moet kapot

Mijn moeder en stiefvader zorgde ervoor dat ik in één van de verschrikkelijkste internaten van Nederland werd geplaatst. Aan het einde van mijn plaatsing daar dacht ik wel dat ik het ergste had gehad. Maar het was helemaal niet de bedoeling dat ik naar huis kwam. Er kwam nog een schepje bovenop.

Ik werd daar afgeleverd met mijn koffer en een waslijst aan gebreken en streken. Bij het weggaan keken ze niet eens nog een keertje achterom. Ik was voor mijn gevoel aan de andere kant van Nederland neergezet en de aankomende maanden mocht ik met niemand contact hebben. Verder lezen 11 februari 2022 Alles moet kapot

Share

14 januari 2022 Bij het vuil

Bij het vuil…

Net zestien was ik. Je haalde mij op van mijn weekendbaantje. Ik stond achter de oliebollenkraam. Je was een vriend van mijn moeder. Die ene vriend waar ze het dag en nacht over had. Waar haar ogen van gingen glinsteren als ze over je sprak. Die ene vriend waar ze zo graag mee flirte. Die ene vriend die zo geweldig was. Verder lezen 14 januari 2022 Bij het vuil

Share

3 december 2020 De structuur van de deur

Een moeder op school vroeg of ik mee wilde naar het feestje van haar dochter. Ik vertelde haar dat ik dat niet mocht van mijn moeder. Tuurlijk wel zei de moeder. Ik loop wel even met je mee naar huis. Bloednerveus liep ik met de moeder mee. Zo bang voor wat mij nu te wachten stond. Nooit iets doen wat je eigen moeder je verboden heeft. Ik was zo bang. Hoe erg zou ze ontploffen? Verder lezen 3 december 2020 De structuur van de deur

Share

5 mei 2020 Ontsnappen

Als klein meisje keek ik vaak uren uit mijn zolderraam. Soms een hele middag als ik net uit school kwam. Soms als ik weer zonder eten naar bed was gestuurd. Ik keek dan bij de mensen naar binnen. Keek hoe gezellig ze het hadden. Hoe ze met elkaar aan tafel zaten, of hoe ze met elkaar televisie keken. Ik fantaseerde dan hoe het zou zijn om bij hen te mogen wonen. Hoe het zou zijn als ik hun kind was. Zou ik mij dan blij voelen? Zou ik dan bij het echte leven horen? Zonder geheimen. Het leven met kansen om te groeien en te mogen zijn wie je bent. Verder lezen 5 mei 2020 Ontsnappen

Share

De hond van mijn schoonouders

HET VERHAAL

Senna (gister 2 jaar geworden) is door een persoon met hoge snelheid aangereden (op een plek waar geen auto’s mogen komen) waarbij zij ernstig gewond is geraakt. De lafaard is keihard doorgereden.

Links kreeg zij een operatie om haar heup terug te plaatsen, rechts zijn de wonden op de flank geopereerd, haar twee achterpoten zijn allebei ‘opgeknapt’ … (teen geamputeerd, voetkussentjes getransplanteerd, pezen en beschadigd gewricht gerepareerd). Zij kan amper lopen en gaat een lange herstelperiode in.

Tot nu toe heeft dit al 4000 euro gekost, wat natuurlijk enorm veel geld is. Daarom proberen wij een bedrag te verzamelen om deze kosten wat te kunnen dekken. Alles is welkom, ook kleine bedragen! Senna zal jullie eeuwig dankbaar zijn.

Senna ernstig gewond door een laffe autobestuurder

Share

18 december 2018 Eindelijk!

Afgelopen drie jaar zocht ik naar hulp. Overal waar ik kwam werd ik weer afgewezen. Soms door mijn migraine, soms omdat niemand wilde luisteren, soms omdat het behandelaanbod niet voldoende was, soms om dat er te weinig personeel was, soms omdat het in mijn eigen regio moest en soms omdat het te complex was. Drie jaar lang hoopte ik op een kleine beetje hulp, maar ik kwam geen steek verder. Drie jaar lang bracht meer uren op de bank door dan mij lief was.  Verder lezen 18 december 2018 Eindelijk!

Share

22 augustus 2018 Pilletje

Deze zomer drie jaar geleden viel ik om. Maar tijdens mijn zoektocht naar passende hulp werd het pas echt goed donker om mij heen. Eigenlijk pikzwart. Volgens mij heb ik het nog nooit zo donker om mij heen gehad. Passende hulp blijft uit. Groepsverband mag ik niet aan meedoen omdat mijn vele migraineaanvallen het groepsproces verstoren. Alles staat stil. Al drie jaar. Afgelopen december werd ik mij door een korte opname bewust van mijn overleefgedrag, mijn akelig kleine wereld, de wereld die ik zelf creëerde uit angst, maar waar ik niet wil zijn.  Verder lezen 22 augustus 2018 Pilletje

Share