WendyAmelie

De ochtenden thuis zijn een ramp. Al uren voordat de wekker gaat loop ik rondjes door m’n slaapkamer. Kokhalzend, huilend, biddend. De angst om naar beneden te gaan is zo groot. Wat kan ik verwachten? Staat m’n brood al klaar op tafel met een kookwekker of staat het al in de koude donkere schuur? Al het gal wat ik uitspuug, krijg ik dat op tijd weggespoeld? Of wordt er een bak onder m’n neus geduwd zodat het weer terug m’n keel in wordt gelepeld. Krijg ik gewoon een paar losse klappen? Of loopt het zo uit de hand dat het ook bloedt.  Verder lezen 6 april 2022 Wie vraagt het mij?

De afgelopen maanden waren erg zwaar en de therapie ging erg moeizaam. De overvloed aan nare beelden en de nachten vol met nachtmerries en de vele migraine dagen maakte dat ik uitgeput raakte. Ik begon steeds meer kalmerende tabletten te gebruiken om mijzelf de dag door te helpen. Alleen daar werd de werking ook steeds minder van. Mijn psychiater vond het tijd voor een ander middel. Topiramaat. Dit zou ervoor zorgen dat de beelden en herbelevingen minder zouden worden en het zou ook een positief effect hebben op migraine. Fijn. Dan kon ik eindelijk na vier, bijna vijf jaar Haldol af gaan bouwen. Verder lezen 1 april 2022 In een andere straat

Het was een bloedhete zomeravond. Ik lag al vroeg in bed. Ik had bronchitis en woog nog 39 kilo. Ik had amper de kracht om te hoesten en de warmte was zo intens. Je kwam naar boven lopen omdat je hoorde dat ik bleef hoesten. Of ik mee naar beneden wilde lopen. Verder lezen Troost 2 maart 2022

Er waren een paar snoepjes gestolen uit de keukenla. Er waren een paar guldens gestolen die los door het huis lagen. Ik had dat gedaan. Ik had die dropjes gepakt om mee naar buiten te nemen en te delen. Ik had die paar gulden gestolen omdat ik zo graag naar de kermis wilde, maar waarvan ik wist dat ik daar nooit aan mee mocht doen. Ik wilde er ook zo graag bijhoren. Ik wilde niet mijn broertjes van school halen om vervolgens naar boven te worden gestuurd en alleen in de poort buiten te mogen spelen… daar waar nooit iemand was. Verder lezen 24 februari 2022 Ik sla het licht uit je ogen.

Ik mocht nooit uit school een vriendinnetje meenemen. Ik wilde het zo graag. Gewoon samen spelen op mijn kamer. Buiten spelen. Of dat mijn vriendinnen vonden dat ik een toffe moeder had, die dan ook meedeed met ons. Verder lezen 19 februari 2022 Ik was elf

Mijn moeder en stiefvader zorgde ervoor dat ik in één van de verschrikkelijkste internaten van Nederland werd geplaatst. Aan het einde van mijn plaatsing daar dacht ik wel dat ik het ergste had gehad. Maar het was helemaal niet de bedoeling dat ik naar huis kwam. Er kwam nog een schepje bovenop.

Ik werd daar afgeleverd met mijn koffer en een waslijst aan gebreken en streken. Bij het weggaan keken ze niet eens nog een keertje achterom. Ik was voor mijn gevoel aan de andere kant van Nederland neergezet en de aankomende maanden mocht ik met niemand contact hebben. Verder lezen 11 februari 2022 Alles moet kapot

Het was schijnbaar weer het weekend dat ik er heen moest. Doodsbang was ik voor hem. Bloednerveus en geïrriteerd werd hij van mij. Ik was de kopie van mijn moeder. Ik was een zenuwenlijer. Een ziekelijk bibberend kind.

Verder lezen 2 februari 2022 Op de stoel

Mam, er is vandaag iets ergs gebeurd. Toen je vriend mij vandaag ophaalde en meenam in zijn auto, heeft hij aan mij gezeten. Ik ben denk ik vandaag misbruikt. Verder lezen 29 januari 2022 Ik moet je iets vertellen…