3 tot en met 10 juli 2022

Goedemiddag,

Het was mentaal een pittige week. Dus vandaar de foto’s met de focus op wat er wel fijn was tussen alle buien door. Zo kwam lieve Aaron op bezoek bij Dochter en konden we eindelijk weer knuffelen. Helaas waren we niet helemaal compleet zonder Pim. Ik hoop dat ze er snel weer bij is, want ook zij moet nodig hard geknuffeld worden <3

Maggy houdt alles goed in de gaten. Nu haar nog zien te leren foto’s te maken van ons.

Dochter begint aan kip in de hoed. Ben benieuwd. Het klinkt heel erg lekker.

Wij kletsen nog wat bij.

En dan is het alweer tijd om te eten. En het is heerlijk lieve mensen. Heerlijk!

Wakker worden in onze zomertuin is nog steeds geen straf.

Kijk nou. Ik hoop dat we hier nog heel lang van kunnen genieten. Ik blijf er maar meer en meer bloemen tussen planten. Ben benieuwd of we daar volgend jaar weer iets van terug zien.

Lekker zonnetje hoor.

En ook heel de tuin heb ik volgestopt met gladiolen. Want je bent een Utregse of je bent het niet.

Deze Mexicaan heeft geen bloemen nodig. Gewoon een beetje zon en toch het liefst een tuin zonder stenen en met gras. Niet goed voor zijn reumatiek dit.

Ik bak weer een zuurdesem brood.

En een paar havermoutkoekjes voor Zaagmans.

Nog maar een avondwandeling.

En dan eindelijk mijn nieuwe broek aan, uitgekozen door Pim. Hij is nu al mijn nieuwe lievelings <3

We zijn onderweg naar traumasessie en daar hoort nog even een hapje vooraf bij.

En na de sessie gaan we kersen eten.

Hier hebben ze echt de lekkerste kersen van het land.

We lopen nog een rondje Haarzuilens.

Blijft mooi.

De dag na traumasessie is altijd weer het pittigst. Hoe blijf je met je voeten op de grond. Vooral kalm aan doen en niet teveel willen. Het blijft niet altijd zo heftig voelen. Vandaag is vandaag.

Altijd deze knappert in de buurt.

Gelukkig lukt het de volgende dag weer om een brood te bakken, dit keer met pecannoten en cranberry’s. Erg lekker geworden. En ook heel lekker met een goed plakje kaas.

Hallo Dagpauwoog.

Iris knipte mijn haren, Pim zocht een toffe broek voor mij uit en ik kocht er een felle kleur bovenop. Goede combi zo! Altijd raar om zo gekleurd naar je trauamasessie te gaan terwijl je je helemaal niet goed voelt. Maar dan juist, hup, trek iets aan dat wat kleur geeft, misschien geeft het net iets meer kracht.

Maar dan moeten we snel weer naar huis. Dochter ligt in het ziekenhuis en wordt met spoed geopereerd aan de cyste op haar eierstok. Deze was al gesprongen en er was al bloed. Onwijs pijnlijk en acuut dus.

Op dit soort momenten  blijft je volwassen dochter toch echt je kleine baby. Ik trek het maar slecht dat andere mensen gaan vertellen hoe het nu moet. Terwijl alles in mijn roept, uit de buurt, afblijven, ze gaat zo gewoon mee naar huis in mijn tas en dan maak ik allemaal gezonde dingetjes voor haar en dan is ze zo weer beter. Zo deden wij dat vroeger samen altijd en we zijn altijd beter geworden. Maar helaas. Op deze leeftijd zet je keurig een stapje opzij.

De volgende dag is het dan eindelijk tijd voor onze nieuwe lakens uit Frankrijk.

En zacht dat ze aanvoelen! Kan niet wachten tot het avond is.

Maar er kan altijd nog wel iets naars bij in een week waarin je probeert te blijven staan. Mijn lieve Els lag vanmorgen dood in het hok. Zomaar in één keer.

Ik ben helemaal van slag en roep boos tegen Zaagmans dat ik nooit meer dieren wil. Dit doet iedere keer zoveel pijn.

Deze foto noem ik, soms is het gewoon kut om taart te eten.

Als al je zussen dan dood zijn, is het tijd voor bier.

Dag lieve Els met je grappige oog waar je ons altijd schuin omhoog mee aankeek, alsof je ons dan net iets beter kon zien. We hebben van je genoten en om je gelachen. Tot ooit.

Truste!