22 mei 2022

Goedemorgen,

Vanuit een heerlijke zonnige tuin. Wij zijn uitgeslapen hoor.

Zullen we weer even een rondje doen door de tuin?

Ik doe dit elke morgen.

Dit is toch wel de mooiste tijd van het jaar. Heerlijk om te zien hoe de natuur alle plantjes weer bloeiend aan ons teruggeeft en hoe fijn om te zien dat de nieuwe planten het ook goed doen. Ik besef mij iedere keer steeds meer hoe mooi en krachtig de natuur is en hoe zuinig wij hierop moeten zijn.

Er zitten zelfs al knoppen in de stokroos.

Zaagmans heeft het overdekte zitje af. Aan mij nu de taak om het aan te kleden.

Langs de palen proberen we bloeiende planten omhoog te laten groeien, zodat we volgend jaar onder een mooi bloemendakje kunnen zitten.

Zaagmans trekt wat onkruid uit de grond. Niet te veel want ik vind het rommelige wel leuk staan in onze tuin. Het moet zeker niet prefect en netjes worden.

Dit is ook een lekker zitje voor als het vuurtje brandt.

De tuin vanaf de andere kant.

Zo, ik heb ook eindelijk eens iets van kleding gevonden.

Ik blijf onze logeerkamer nog steeds zo’n fijne plek vinden.

Zo. Een klein beetje aangekleed met de spulletjes die ik nog in huis had. Er moeten natuurlijk nog veel meer plantjes bij, maar dat moet ik even goed uitzoeken, want in deze hoek komt nooit zon.

Tijd om het brood in de oven te doen.

En het is weer gelukt. Wij eten eigenlijk niks anders meer dan het zelfgebakken zuurdesembrood. Het is zo smaakvol.

We gaan weer eens de deur uit. Want als je niet oppast bij ons in huis, dan blijf je heel de dag klusjes doen. Soms moeten wij onszelf echt even de deur uitslepen.

Even lekker een beetje aarden in het bos.

Ik kleur best goed bij al dat groen, toch?

Overal staat weer de vingerhoedskruid in bloei.

Leuk als versiering op de taart. Grapje mensen, grapje.

Giftig of niet, ik blijf ze prachtig vinden.

Is het mooi daarboven? Of sta je weer vogeltjes te kijken?

Het is weekend, dus friet mag.

En dan is eindelijk ons kind weer thuis! Kom eens hier kind.

Eerst een dikke knuffel en even snuffelen aan elkaar. Zo fijn dat ze weer thuis is.

Zaagmans wil niet meer naar de kapper hier in Limburg. Iedere keer verpesten ze zijn haar. Iris kan het gewoon veel beter. Maar om alleen voor Zaagmans naar Iris te rijden is wat veel, dus meestal wachten we totdat mijn haar gekleurd en geknipt moet worden. Maar wat doe je in de tussentijd?

Je laat gewoon je haar verpesten door je eigen vrouw.

Ik denk dat Iris mij een paar klappen gaat verkopen nu.

Maar gelukkig vind hij mij nog steeds lief. Ik heb nou eenmaal andere kwaliteiten.

Tijd om een rondje door ons eigen stadje te lopen.

Elke keer als ik hier loop, heb ik weer het gevoel dat we op vakantie zijn. En dat is nou net het gevoel dat we zochten toen we een ander huis wilden kopen.

En dat vakantiegevoel is er nog steeds iedere dag. Dit in je eigen straat hebben is zo tof!

De toeristen zijn voor vandaag weer naar huis, maar heel het weekend lang komen ze met bussen vol af en aan rijden.

Prachtige rozen.

Even stukje natuur meepakken. Ook zoiets fijns. Je kan hier in de drukte lopen, maar ook weer heel gemakkelijk in je eentje in de natuur.

Achter ons de prachtige Abdijkerk. Wij wonen gewoon in dit prachtige stadje.

Hallo lieve kalfjes <3

Of ik zijn voorhoofd even van de foto af wil houden. Geloof dat het toch wat lastig wennen is, dit nieuwe kapsel.

De zon gaat al onder.

Terug door het prachtige stadje.

Ga ‘s weg!

Zo ja, dit wilde ik laten zien.

Begint er al een beetje gezellig uit te zien toch? Nu nog hier en daar wat priklicht en een paar mooie planten en we hebben weer een heerlijk hoekje waar we zelfs kunnen zitten als het regent.

Tijd om te slapen.

Truste!