Goedemorgen op deze eerste paasdag,
Ik word weer wakker met een hoop onrust. Zoveel onrust dat ik er migraine van krijg.
Ik probeer een beetje los te komen van mijn gedachten en focus mij op de bos bloemen die ik gisteren kreeg van de verkering van Dochter. Ik benoem de kleuren in mijn hoofd en tel de bloemen. Tenminste ik probeer het. Ik moet iedere keer opnieuw beginnen omdat het lastig is beelden te onderdrukken die je zo raken. Ik hoop er steeds beter in te worden.
Er moet weer een nieuwe brood gebakken worden.
Het moet niet gekker worden, maar ik knip er tegenwoordig ook figuurtjes in.
Gedoucht, maar niet van harte.
Het brood ziet er dan wel weer grappig uit.
Tijd voor haar dagelijkse kopje koffie en vers broodje.
Ik bak ondertussen ook nog wat koekjes.
En maak een flammkuchen.
Lekker met zalm en prei.
Zouden er genoeg koekjes zijn vandaag?
Dit vind ik dus echt het allergezelligste dat er is. Laat mij maar koken en dan iedereen gezellig in de keuken aan het kletsen. Kan ik lekker luisteren en ondertussen doen wat ik leuk vind. Je kan mij niet blijer maken. Heerlijk als iedereen bij elkaar is. Dat maakt ons huis een thuis.
Smakelijk.
Daarna is het tijd om naar de woonkamer te verhuizen.
Buiten was het al een beetje te koud voor een paasvuur, dus dan maar binnen.
Er wordt nog wat muziek gemaakt.
En dan is het alweer tijd om te gaan slapen. Het was een fijne eerste Paasdag en ik ben zo blij dat Dochter zo lekker dichtbij ons is.
Truste!
Ja, superfijn om je dochter zo dichtbij te hebben! Ze ziet er gelukkig uit.
Het is zo fijn dat ze dichtbij is. Mijn lieve niet zo kleine kuiken, heb ik gewoon graag in de buurt.