6 april 2022 Wie vraagt het mij?

De ochtenden thuis zijn een ramp. Al uren voordat de wekker gaat loop ik rondjes door m’n slaapkamer. Kokhalzend, huilend, biddend. De angst om naar beneden te gaan is zo groot. Wat kan ik verwachten? Staat m’n brood al klaar op tafel met een kookwekker of staat het al in de koude donkere schuur? Al het gal wat ik uitspuug, krijg ik dat op tijd weggespoeld? Of wordt er een bak onder m’n neus geduwd zodat het weer terug m’n keel in wordt gelepeld. Krijg ik gewoon een paar losse klappen? Of loopt het zo uit de hand dat het ook bloedt. 

Kan ik de klappen verdragen zonder te huilen, zodat ik haar niet wakker maak en zij er anders ook nog even vol overheen gaat? Of doet het echt te zeer en maakt mijn huilen haar wakker. 

Kwart over acht naar school. Ik durf niet. M’n lijf doet zeer. Ik ben zo bang. Durf thuis niet los te laten, omdat ik niet weet wat ik kan verwachten als ik thuis kom. M’n broertjes naar school brengen. Neutraal zijn. Je hebt geen pijn. Niet alleen naar de grond kijken. 

Binnen in school al die drukte, al die stemmen. Doodeng. Hoe kan ik nu scannen en overzicht houden? Schurend langs de muur de klas in. Alleen maar met m’n hoofd bij thuis. Niks tot mij kunnen nemen, alleen maar bang om weer naar huis te moeten. 

Op het schoolplein niet durven spelen. Kinderen kijken niet meer naar mij om. Schurend langs het hek. Met m’n handen langs de spijlen. Zo veilig mogelijk het plein rond. Was de pauze maar voorbij. Het onoverzichtelijke maakt mij nog nerveuzer. 

Eind van de ochtend weer naar huis. Spugend in de bosjes. Weer gal. Nog steeds niks durven eten. M’n maag en m’n keel branden. Ik durf niet naar binnen, dus loop een extra rondje. Maar niet te lang anders merkt ze het op en wordt ze weer kwaad. Ik durf niet naar binnen. Kotsmisselijk de drempel over. 

Thuis, ze loopt door het huis en vertelt mij dat we naar het ziekenhuis moeten. Een psychiater moet met mij praten. Zij is vooral aan het praten bij de psychiater. En in die vijf minuten dat ik alleen met hem ben, vraagt hij amper iets. Ze worden weer naar binnengeroepen en ik wacht op de gang. In de auto een ijzige stilte. Eenmaal thuis gaat ze helemaal los. Ik heb anorexia en ik sloop het hele gezin. Ik ben een gevaar voor m’n broertjes en zusje. Ik zet het huwelijk van mijn ouders onder druk. Ik ben manipulatief en ik maak alles kapot! Ik zet expres de thuissituatie onder druk door niet te eten en daarmee wil ik alles naar mijn hand zetten en bepalend zijn voor heel het gezin. Ik ben een monster en verdien geen aandacht, maar ik moet maar eens flink aangepakt worden en eens leren begrijpen wie hier nou de baas is. 

Nog meer reden om mij een paar klappen te verkopen en weer zonder eten naar bed te sturen. 

Ik was negen. Niemand vroeg ooit aan mij waarom ik niet kon eten. Zelfs de psychiater niet die dag.

Share

28 gedachtes over “6 april 2022 Wie vraagt het mij?”

  1. 💔 oh wat heb jij allemaal doorstaan lieve Wendy. Ben geschokt en denk alleen maar: wat is de verjaringstermijn op kindermishandeling. Deze monsters moeten zich verantwoorden voor hun daden! Niet dat jij daar op dit moment wat aan hebt, je hebt de energie keihard nodig …… veel sterkte, wilde dat ik je pijn kon wegnemen ❤️

  2. Ik kan geen woorden vinden aan wat er allemaal met je overkomen is. Daarom heel veel 🧡 liefde 💓 naar jou toe om dit zware kruis te dragen, iedere dag weer.

  3. Het is zo stil op je website, ik vraag me af of dat een goed of slecht teken is. Ik zou zo graag iets voor je willen doen!

    Ik brand een kaarsje voor je en stuur je heel veel liefde en kracht.

    ❤️

    1. Sorry het is niet mijn bedoeling om mensen ongerust te maken. Ik had de afgelopen weken niet de energie om achter mijn laptop te kruipen. De afgelopen drie weken heb ik trillend in mijn stoel doorgebracht. Slapen gaat erg slecht waardoor mijn energie erg laag is en de herbelevingen steeds sterker worden. Ik hoop snel weer een beetje op aarde te komen en weer wat ploggen op te pakken of iets te kunnen schrijven. Dankjewel voor het branden van het kaarsje. Ik waardeer dat echt heel erg <3

      1. Ach lieverd voel je vooral niet verplicht om te reageren. Wat jij mee maakt daar heb ik geen idee van maar ik hoop dat iedereen die dit leest een kaarsje voor je brandt en je een hoop liefde en kracht stuurt. ❤️

  4. Beste Wendy, ik hoop dat je ooit kunt besluiten dat het is geweest. Dat je de regie over je eigen gedachten kunt nemen en deze verschrikkelijke mensen geen plaats meer in je leven laat innemen. Hoop dat je zelf je leven gaat bepalen. Ik hoop voor je!

    1. Hoi Ellen, Dankjewel voor je lieve woorden. Ik hoop het ook heel erg. Ben er hard mee aan het werk samen met mijn psychiater en ik hoop dat ik ooit zover kom. Veel liefs.

  5. Ha Wendy,
    Ik droomde vannacht over jou.
    Dat we met alle lieve vrouwen die je blog volgen een weekend in een huis zaten.
    Ik weet niet precies wat het programma was, in ieder geval iets met lekker eten..
    Het was heel warm en liefdevol en in mijn droom werkte dit samenzijn erg helend voor jou!

    1. Hoi Lydia, Wat een onwijs mooie en lieve droom! En gezellig samen en lekker eten in goed gezelschap is volgens mij altijd heel fijn. Wat grappig maar vooral ook mooi dat je dit droomde. Lief dat je dit met mij deelt <3
      Veel liefs voor jou.

Laat een antwoord achter aan Esther Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *