22 augustus 2018 Pilletje

Deze zomer drie jaar geleden viel ik om. Maar tijdens mijn zoektocht naar passende hulp werd het pas echt goed donker om mij heen. Eigenlijk pikzwart. Volgens mij heb ik het nog nooit zo donker om mij heen gehad. Passende hulp blijft uit. Groepsverband mag ik niet aan meedoen omdat mijn vele migraineaanvallen het groepsproces verstoren. Alles staat stil. Al drie jaar. Afgelopen december werd ik mij door een korte opname bewust van mijn overleefgedrag, mijn akelig kleine wereld, de wereld die ik zelf creëerde uit angst, maar waar ik niet wil zijn. 

Elke ochtend wakker schrikken. Soms overal spierpijn, soms migraine, maar altijd met het gevoel mijn ogen niet open te willen doen. Niet aan de dag te willen beginnen. Opzien tegen alle angsten. Opzien tegen alle nare beelden, opzien tegen alle pijnen, opzien om te moeten leven in dat kleine gemaakte wereldje, opzien tegen de verveling, opzien tegen het elke dag weer moeten vechten om er iets van te maken. Beginnen aan pillen in de hoop gevoelens en lichamelijke pijn te onderdrukken.

Afwijzingen omdat therapie alleen in een groep kan en ik niet mee mag doen. Afwijzing voor een kliniek die als enige individueel behandelt en vinden dat ik het maar op moet lossen in mijn eigen regio.
Afhankelijk omdat ik maar wacht op hulp omdat ik mijzelf niet bij elkaar geraapt meer krijg na al die jaren.
Eenzaam omdat ik dagen lang alleen in het hoekje van de bank zit. Wachtend op een oplossing. Wachtend op een telefoontje of een brief waarin staat dat iemand mij wil helpen.

Donker omdat ik niet meer verder wil. Donker omdat ik het niet meer volhoud. Donker omdat ik elke dag alles in mijzelf bij elkaar moet rapen om door te gaan, of door te willen. Alles per uur omdat morgen nog donkerder lijkt. EMDR maar weer stoppen omdat er geen vangnet is. Geen hulpverlener beschikbaar die met mij het gesprek aan kan gaan. Nog een pilletje erbij in de hoop dat het wachten zo minder erg lijkt.

Afgelopen maanden was het zomer. Maar ik voelde geen enkele zonnestraal op mijn huid.

Afgelopen zomer nam ik er nog een pilletje bij om het alleen zitten op de bank beter vol te kunnen houden.

Share

29 gedachtes over “22 augustus 2018 Pilletje”

  1. Ach lieve Wendy, wat is dit in- en in verdrietig om te lezen.
    Kan niet iets bedenken om voor je te kunnen doen.
    Dikke knuffel, Lydia

  2. Zo goed beschreven lieve Wendy ik herken veel eruit! Juist omdat ik een beetje weet hoe het voelt gun ik het jou zo niet!! Dikke knuffel voor jou

    1. Niet leuk te lezen dat je er veel in herkent. Had gehoopt dat het er nu bij jou anders uit zou zien. Ik hoop dat het voor jou ook snel anders zal worden. Ik denk aan je Berdien! X

  3. Och lieve Wendy, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Het maakt me zo verdrietig dat jouw situatie zo uitzichtloos is en lijkt te blijven. Ik gun het je zo enorm dat er nu eindelijk eens iemand opstaat om je te helpen.
    Een dikke machteloze knuffel, meer kan ik je niet geven…

    1. Ja het duurt lang he… Iedere keer lijkt er wel weer iets bij te komen. Zo uitzichtloos. Dankjewel voor je lieve bericht. Liefs!

  4. Ik sluit mij aan bij de woorden van de andere, ik vind dit zo verdrietig, zo jammer dat er geen hulp lijkt te zijn voor je, wou dat ik het met een toverstaf kon veranderen voor je, helaas gaat dit niet, wens je heel veel sterkte lieve Wendy xxx

    1. Eigenlijk helpt het helemaal niet. Het zorgt er alleen een beetje voor dat ik tijdens het wachten niet helemaal gillend gek word. Want inderdaad, soms heb ik het gevoel echt tegen te worden gewerkt.

  5. Dag Wendy,
    Ik begrijp niet dat er geen traumatherapeut bij jou in de buurt is waar je individueel in behandeling kunt.EMDR kunt krijgen en een langdurende psychotherapie.
    En is er geen vangnet voor je te organiseren tijdens de meest heftige periodes van een behandeling.
    En is er niemand die met je meezoekt naar een mogelijke behandeling en die je ondersteunt tijdens het zoekproces.
    Het klinkt allemaal zo eenzaam en zo alleen gelaten.
    Ik snap wel dat je niet alles kunt en wilt delen.
    Heel veel sterkte en blijf moed houden .
    Ik word gewoon plaatsvervangend boos om wat er allemaal niet kan.
    Veel liefs
    Else

    1. Hoi Else,

      Je hebt helemaal gelijk. Zoals het nu is gegaan kan echt niet. Daarom is de emdr ook stop gezet. Ze zijn nu wel voor meer aan het kijken, maar er zijn lange wachtlijsten.
      Gewoon aankloppen bij iemand in de buurt lukt helaas niet omdat ze het te complex vinden.

      Ik zou naast de emdr gewoon gesprekken moeten hebben en desnoods een crisisopvang voor de heel slechte dagen.

      Er is wel een kliniek die dit allemaal aanbiedt in een jaar tijd en dus individueel behandelt maar zij vinden dat ik het in mn eigen regio moet zoeken. In mijn eigen regio loop ik tegen wachtlijsten aan. Ben al drie jaar bezig. En enigenlijk gaat het zo slecht dat een opname in deze fase beter zou zijn en ook sneller werkend denk ik.

  6. Heel veel sterkte ,ook voor Zaagmans.
    Blijf aandringen op hulp.
    Blijf dingen doen;ploggen of zo ,foto’s maken,je ervaringen opschrijven,yoga etc….
    en heel veel liefs.

  7. Wat naar om te lezen, dat in Nederland sommige dingen toch zo slecht geregeld zijn en er geen adeqate hulp is voor mensen die vastlopen is toch echt bizar eigenlijk. Dat je al zo lang in een donker gat zit is afschuwelijk. Ik hoop dat er voor jou en Zaagmans snel licht aan de horizon komt, dat gun ik jullie van harte. Heel veel sterkte gewenst.

    1. De wachtlijsten en gebrek aan hulp is echt ongezond aan het worden. Helaas ben ik niet de enige die hier tegenaan loopt. Ik hoop ook dat er snel weer wat goed gaat gebeuren. Dankjewel voor je lieve bericht.

  8. Lieve Wendy, ik word zelf altijd zo vrolijk van jouw foto’s en schrijfsels en grappen en mooie huis en perfect opgemaakt bed en supermooie kleren, vind het intens verdrietig dat jij zelf hele andere emoties ondergaat. Veel sterkte en knuffels voor jou. Hou vol, alsjeblieft. Ook al zie je het misschien nu nog niet, er is licht aan het einde van de tunnel. X

    1. Wat een lieve reactie. Zo gek dat jij dit allemaal van mij vindt, terwijl ik dit zelf helemaal niet zo voel. Dankjewel voor je lieve bericht.

Laat een antwoord achter aan marjolein Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *