Pauze

Ik neem even een kleine pauze.

Deze maand zou mijn traumabehandeling beginnen. Maar zoals dat vaak gaat bij mij, lijkt er ergens onderweg iets mis te zijn gegaan, waardoor ik nog niet kan starten. Vorige week werd mij een kleine pauze aangeboden. Normaal doe ik niet aan pauze’s, maar dat heeft mij de afgelopen 38 jaar niet heel veel goeds gebracht. Dus dit keer zeg ik ja op de pauze. Niet omdat het persé heel slecht gaat, maar omdat het al te lang niet goed gaat. In mijn eentje kan ik het niet doorbreken. Het verdriet wat ik voel voor mijn kind draagt daar natuurlijk ook niet aan bij. Iedere dag weer goede voornemens om mij niet meer te laten pesten door films die ik niet meer wil zien, slaan natuurlijk nergens op. De videobanden kunnen pas in kast achter een dikke deur, als ik daar de juiste hulp bij heb gehad.

Dus ga ik op het aanbod in en laat ik mij twee weken opnemen. In de hoop dat het mij beter lukt om goed voor mijzelf te zorgen.

Ik ben als de dood, moet ik eerlijk zeggen. Maar ik wil heel graag leren om anders te kijken naar de wereld en naar de mensen om mij heen. Niet met dat filter van onveiligheid. Ik ga de aankomende twee weken iets halen, omdat er even niet zoveel meer te geven is.

Tot snel!

 

Share

28 gedachtes over “Pauze”

  1. Ik hoop dat je eerste nacht daar goed was. Net als de anderen die reageerden, vind ik het knap van je dat je deze stap zet. Ik hoop dat het je helpt! Toi toi toi.

Laat een antwoord achter aan Anne-Marie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *