Goedemorgen.
Helaas, toen ik wakker werd moesten we alweer aan het werk.
Chaos mensen.
En ik heb het er zwaar mee.
Zo zwaar dat er zelfs een paar tranen vielen vandaag.
Met deze hier zit het ook niet mee.
Als ik al het lef heb hem ergens op aan te spreken tilt hij zijn poot weer op en plast hij overal tegenaan.
Boos worden heeft geen zin, want dan laat hij nog meer lopen.
Dus nu heeft hij een strafplek.
Iedere keer als hij plast gaat hij daar zonder woorden heen en negeer ik hem.
Laten we hopen dat het gaat helpen.
Goed, genoeg gemekker en gezever.
Als ik het anders wil zien, zal ik toch aan de slag moeten.
En dat doe ik dan ook braaf.
Daarna zoek ik ergens iets van schone kleding en gaan we de deur uit.
Dochter ophalen.
Hoi kind!
Hoi paard.
Hoi ander paard.
Ah, nog een kusje van Dochter.
Nee nee, niet van mij.
Nee, echt niet.
Tot snel.
Dag poesje.
Zet maar weer snel op de grond.
We nemen vandaag niks mee naar huis.
We rijden nog een stukje door.
Naar oom G en GMT.
Daar gaan ze heerlijk voor ons koken.
En hoe!
En dan gaan we ook nog lekker buiten zitten.
Gezellig.
Kijk Dochter zitten.
En opeens besef ik mij dat wij thuis ook zo’n plekje hebben buiten.
Ik moet het alleen nog een beetje gezellig maken.
IJsje erbij?
Mooi hè, ijsje eten, buiten en herfst.
Beetje ijs en heel veel caramel.
En chocolade.
En slagroom!
Na het eten bleven we nog heerlijk buiten zitten.
Maar aan alles komt een einde…
Bedankt voor het lekkere eten.
En tot snel.
Morgenmiddag om precies te zijn.
Nog even langs de opslag.
Want ik wilde zo graag de spiegel op het toilet.
Heb ik na twee weken toch nog één ruimte die bijna klaar is.
Bijna.
Kijk, daar heb je mijn stickertje, mijn naar plas stinkende sticker.
Truste!
